Verse 1
Bu sefer gerçekten bulduğumu sandım
Ellerimi tuttun bıraktın ben uslu kalırken sen mevzu yapardın
Sustum kırıldım ben kustum birazcık bu sessiz karanlıkta
Eskiden ikimiz küçük yatakta çok sesli yatardık edepsiz bakardık
Güvendiğim dağlara karlar yağarken eşsizdi halbuki inandım mal gibi
Sebepsiz yaşandım hazanda kar gibi çığ şimdi [çığ şimdi
Hevessiz kalandım yüzümde kan izi özünde iyi ama karşında el gibi
Olunca yar gelip deldi ve sırta bıçak girdi [bıçak girdi]
Aramaktan kendimi ayağıma kara sular indi
Yokuşta bedenim hep yara bere şimdi
Bu son değil arabada binlik daha var
Yeni oyuncağınla sana mutluluklar dilerim
Sayende geçmişten geleceğe döneceğim
Nakarat
Giremem aralarına
Neden beni aramadın daha
Merhem ol yaralarıma
Aitse başkalarına
Giremem aralarına
